'Ach, elk Olympisch Dorp ziet er hetzelfde uit'

Rob Cordemans, werper van het honkbalteam, was actief op vier achtereenvolgende Olympische Spelen: Atlanta (1996), Sydney (2000), Athene (2004) en Beijing (2008). Hij wierp nog nooit een bal in Den Bosch, al acht jaar zijn woonplaats.

Op een verjaardagsfeestje in Tilburg was het. Daar vond Rob Cordemans zijn liefde, Henriëtte Seriese. "Een echte Bossche vertelt de Zuid Hollander die via zijn geboorteplaats Schiedam, Dordrecht en Vlaardingen in Den Bosch is beland. Samen hebben ze een dochter van twee, Roos. Acht jaar geleden kwam Cordemans naar Den Bosch. Eerst woonden ze aan de Aartshertogenlaan, sinds twee jaar in de Kruiskamp, aan de Commissaris de Quaylaan.
Daar markeert een enkele slinger voor het raam, opgehangen door Henriëtte, op 18 oktober 2011 het succes van Rob Cordemans. De Bosschenaar is hij genoemd in de verslagen over het WK honkbal. Wereldkampioen zijn ze geworden, de Nederlandse baseballers. Ben wapenfeit dat tot de verbeelding spreekt. Bij terugkeer uit Panama wacht een heldenontvangst op Schiphol. Alle

spelers worden vervolgens geridderd, ieder in zijn eigen woonplaats. Rob Cordemans krijgt zijn koninklijk lintje op 8 december, midden in een Maaspoorthal vol basketbalfans, op de speelvloer van EiffelTowers.
Met honkbal in Den Bosch heeft Cordemans niets. Nee, bij Gryphons in De Groote Wielen gaat hij nooit kijken. Hij heeft er zelfs nog nooit op de werpersheuvel gestaan. "Den Bosch heeft nooit een club op het hoogste niveau gehad. En als je zelf voor een club in Amsterdam of Rotterdam speelt, heb je geen tijd om iets anders te doen", legt Cordemans uit. Hij is nu 37 en speelt al een leven lang honkbal. Hij heeft een opleiding sportleraar op het CIOS op zak, maar honkbal krijgt prioriteit. Cordemans speelt twee jaar bij Indian River (Florida) in de Verenigde Staten en een haf jaar in Taiwan. Terug in Nederland behaalt hij acht titels met Neptunus (Rotterdam). Na een jaartje tussendoor bij Sparta-Feyenoord, wordt Cordemans in 2011 landskampioen met Amsterdam Pirates.
Maar wedstrijden en kampioenschappen zijn de hoogtepunten. De bekroning beleeft hij met de finale van het WK 2011, in Panama tegen Cuba. "Ik mocht de finale gooien én winnen. Mooier kon het niet." Op de Olympische Spelen valt er voor de honkballers weinig eer te halen. "Twee keer vijfde, een keer zesde, de laatste keer zevende. Op de Olympische Spelen hebben we nooit echt iets neergezet. Mijn eerste Spelen, Atlanta '96, blijven de leukste. Daar speelden we in een stadion van een Major League Club, de Atlanta Braves. En daarna? Ach, goed beschouwd ziet elk Olympisch Dorp er hetzelfde uit."
Een vijfde olympische editie zit er niet zo gauw meer in voor Cordemans. Honkbal is geschrapt uit het programma. Op zijn vroegst in 2020 wordt er weer geknuppeld. "Maar waarom niet? In de Major League speelt een werper die al vijftig is. Mijn arm voelt nu goed", stelt hij vast. Cordemans doelt dan vooral op zijn rechterarm, zijn werparm. Hij koestert die arm als een groot goed. In september 2010 legt Cordemans in het Brabants Dagblad uit, welke aanslagen hij als werper te verduren heeft. Rechterarm, elleboog en schouder worden op topniveau zo stevig belast dat herstel telkens vijf a zes dagen vergt. "Bij mij zit de dag na de wedstrijd alles helemaal vast. Nek, schouder, triceps, flank, alles is stijf" Het is een automatisme geworden om zijn arm dan enkele dagen 'vrij te geven'. Boodschappen tilt hij met links het huis in, nadat hij eerst zijn dochtertje naar boven heeft gedragen. Tegelijk gaat niet.
Zijn dochtertje vraagt inmiddels minder inspanning. Tijdens het vierweken lange WK in oktober 2011 heeft ze hem op tv herkend en via skype contact met papa gehad. Als het aan Rob Cordemans ligt, zal dat nog wel eens gebeuren. Op zijn programma staat voor dit jaar een EK en volgend jaar de World Baseball Classics, een wereldtoernooi op meerdere continenten met tal van profs uit de Amerikaanse Major League in het strijdperk. Nederland is al verzekerd van deelname en Cordemans wil er weer bij zijn. Vier à vijf keer per week traint hij in Amsterdam. Cordemans is fulltime-honkballer.
'Het is geen vetpot, maar ik kan iets doen waar ik goed in ben."

Olympische sporen in s-Hertogenbosch (2012) 88-90

Rob Cordemans

Schiedam 31 oktober 1974

'Ach, elk Olympisch Dorp ziet er hetzelfde uit'

Henk Mees en Piet Lauwen

Op deze pagina